НАМРЫН ШАРГАЛ НАРАН

Модны навчис сэрчигнэн сэрчигнэж газар унах нь сэтгэлийн гунигийг хөндөж, тэртээд алсарч мартагдсан дурсамжийг бүр түүрхэн сануулна. Сурагчийн цүнхээ үүрээд сургууль руугаа явахдаа, сэтгэлдээ урсах баяраа, сэмхэн бишүүрхэлтэй сүлэн догдлох мэт. Зөндөө уулзаагүй чамайгаа харахдаа, харцанд чинь бие биенээ санасан бишүүрхэлээ, уулзан учрах хүсэлтэйгээ сүлэн баярлах мэт. Салахын эгшинд хатаагүй нулимсаа аав ээжээсээ нуухдаа, холын холд тэмүүлэх хүслээ, гэгээн хүсэл мөрөөдөлтэйгээ сүлэн санаашрах мэт.

Сэвэр сэвэр үлээх салхины урсгал хацар юуг минь илбэж, аясаар хийсэх задгай үсийг минь хийсгэхдээ зүрхийг минь зөөлөн аргадна. Одож буй зуны дэлгэр цаг, ирж буй хариг цагийн сүлэлдээнд ааш нэг л тогтворгүй, юуг ч юм хүлээх мэт. Омголон залуу аагирхуу нас, хат суух идэр насны сүлэлдээнд сэтгэл нэг л гэгэлзэнгүй, юуг ч юм дурсах мэт. Өдөр өдрөөр голын ус мэт урсах баясгалантай өдрүүд, хааяадаа гуниглах гуниглалын сүлэлдээнд бодол нэг л санаашрангүй, юуг ч юм ухаарах мэт.

Өдөртөө шатаж үдэшдээ сэрүүсэх нарны илч тогтворгүй байх нь өнгөт хорвоогийн жаргал зовлонгийн дэнсийг бидэнд сануулж учирлана. Өчигдөр байж байгаад өнөөдөр байхгүй болчихсон дотно нэгний төлөөх харуусал, модноос сэрчигнэн газарт унах навчис мэт. Өчигдөр жаргалдаа мансуурч байсан зүрх өнөөдөр гуниглан шаналах эгшин нь, гэнэт эрчилж бүхнийг хаман одох хуй салхи мэт. Өдрийн дулаан нарны илчинд халууцаж байсан бие минь, үдшийн сэрүүн агаарт жиндэн жихүүцэх нь, ирээд буцдаг хорвоогийн хатуу зөөлөн тавиланг нэгэн хоромд мэдрүүлэх мэт.

Мандахдаа ээвэр дулаан хэрнээ,  шингэхдээ жихүүцүүлэн дааруулах намрын шаргал наран гэж…

Харнууд овгийн Гомбосүрэнгийн Галбадрах

e-mail:   gala_mn@yahoo.com                                                                                                   2013-10-13