Дарга нь задарч, цэрэг нь зүдэрсэн онцгойгийнхон
“Хүн хэлэхээс нааш ухаардаггүй, цаас чичихээс нааш цоордоггүй” гэж үг бий. Хэлэхгүй л бол ухаардаггүй гэсэн үг л дээ. Онцгой байдлын албаныханд бол энэ үг тохирохгүй, харин ч бүр “Гамшиг болсон ч, хүн үхсэн ч ухаардаггүй” гэж харааж зүхэхэд болохоор болж. Хэзээ ч гамшиг болохгүй юм шиг назгайрч байгаад өртсөнийхөө дараа гэнэт сэхээрч “Тэрнээс ч боллоо”, “Ингэх ёстой байсан”, “Ингэх хэрэгтэй байж” гэсэн хэрүүл маргааныг бид дахин харж байна. Сая Дорнодод болсон эмгэнэлт хэрэг сүүлийнх нь. Таван жилийн өмнө болсон Ми 8 нисдэг тэрэгний осол эхнийх нь. Тэр үед амтай болгон нь “Бэлэн гоймонгоос өөр хоолгүй, хятад гуталтай, гар хоосон” гэлцэн хэдэн аврагчдаа эвийлж, эрх мэдэлтнүүд “Арга хэмжээ авна, сайн сайхан болно” гэлцэж байсан билээ. Гэтэл таван жил өнгөрчихөөд байхад амь насны даатгал хийлгэдэг болсоноос өөр сайжирсан юм огт байхгүй байгаа нь ил боллоо. Сэлэнгэ аймгийн Мандал суманд асч байсан гал түймрийг унтраахаар явж байсан аврагчид 10 литрийн баллонтой ус шахагч төхөөрөмж, шүүрнээс өөр зэвсэггүй явсан бол сая Дорнодод болсон эмгэнэлт явдлын үеэр нөгөө л “алдарт” шахуургатайгаа явсан байх юм. Төр засаг ОБЕГ-ыг анхаарна гэж худлаа хэлсэн болж таарав. Таван жилийн дотор ажилчдын хангамж, материаллаг бааз огтхон ч нэмэгдсэнгүй. Энэ хугацаанд харин П.Даш, Л.Алтангэрэл тэргүүтэй цөөнгүй албан тушаалтан хагартлаа баяжиж, эцэст нь авлигын хэргээр ял сонссон байна. ОБЕГ эх оронч аврагчдын нэр барьсан олигархиудын оромж болж хувирчээ. Жинхэнэ эх оронч хөвгүүд нь харин хэдэн арваараа, ганц нэгээрээ цувран нөгөө ертөнцөд одож, эсвэл эрхтнээсээ хагацаж байна. Аврагч, гал сөнөөгчдийг Онцгой гэх атлаа төр засгаас онцгой анхааралгүй өдий хүрлээ. Дэлхийн улс орнууд улсын төсвийн 5 хувийг Онцгой байдлын албандаа зарцуулдаг жишиг байдаг юм билээ. Гэтэл манайд 1 хувь ч хүрдэггүй.
Онцгой байдлын албан хаагчид маш хүнд хэцүү нөхцөлд албан үүргээ гүйцэтгэдэг. Гэсэн ч тэр бүгдээс халшралгүй төрийн сүлдэндээ найдаж, төрийн хувцас өмсч байгаа хэмээн сэтгэлээ засч явдаг юм билээ. Гэтэл хөрөнгө мөнгө хэмнэхийн тулд төрийн хувцас ч хааж чадахааргүй нүглийг үйлдүүлсэн тохиолдол цөөнгүй гарч байлаа. Улаанбаатар хотын ойролцоох аж ахуйнуудад шувууны ханиад гэх айхтар өвчин гарч, олон мянган тахиаг яаралтай устгалд оруулсан талаар мэдээгүй хүн байхгүй болов уу. Тэр олон мянган тахиаг онцгой байдлын албан хаагчид улаан гараараа устгасан гээд төсөөлөгтүн. Цус нөж болсон тахиа газраар нэг гүйлдээд нүд хальтирам байдал үүссэн гэдэг юм. Олон мянган тахианы орилолдох нь сүүлдээ хүн аврал эрэн хашгирч байгаа юм шиг санагдаж байсан гэсэн. Гэсэн ч тангараг өргөсөн албан хаагчид тахианы хүзүүг хуга мушгиж зогсохдоо төрийн хувцас нүглийг нь нимгэлнэ гэж найдаж байсан. Харин төр нь тахиануудыг бөөнөөр устгах хор, химийн бодис өгөлгүй хатуурхжээ. Монгол бурхны шашинтай орон. Хэн ч амьтны амь таслахыг хүсэхгүй. Онцгой байдлын албанд хуваарилдаг төсвийг хасч танадаг эрх мэдэлтнүүдийг өөрсдөөр нь амьтны амь таслуулсан бол яах байсан бол оо. Үнэндээ онцгой байдлын албан хаагчид харамч эрх мэдэлтнүүдээс болоод амь насаа битгий хэл хойд насаа ч гаргуунд нь гаргаж, сэтгэл амар нүд аних боломжгүй болж байна. Төрийн хувцас нүгэл нимгэлдэг гэж үү…
Онцгой байдлын албан хаагчдын амь насны даатгал 20-40 сая төгрөг байдаг юм байна. Эх орныхоо төлөө алтан амиа өргөсөн Ч.Намжилдаш, Ж.Одбаяр, С.Бат-Эрдэнэ нарын ар гэрт Засгийн газраас 69.6-80.3 сая төгрөгийн нөхөн олговор олгосон байна. Хүний амь насны дэргэд мөнгө юу билээ гэж байсан мөртлөө амьд үлдсэн хүнээ аврахын төлөө хуруугаа ч хөдөлгөхгүй байгаа эрх мэдэлтнүүдийг юу гэж үзэх вэ.
Х.БАТСАЙХАН
URL: