Яагаад ч юм үе үе сэтгэлээ тарчлаах юмсан гэж би бодоод байдаг юм. Ингэхдээ мэдээж зовлон зүдгүүр дунд бадамлянхуа шиг дэлгэрэх нь ч хаашаа юм. Гэхдээ л нэг их гэгээн сайхан дурсамж сөхмөөр, тэнүүн уужим сэтгэлтэнтэй тухлан удаан хөөрөлдмөөр, нэг сонссон бол хэдэн өдөртөө сэтгэл тэжээгдэн бахдан яримаар тийм нэг