Хүй долоон худагийн дэнжид сэгсрүүлсэнР.Алтансүхийн адармаатай зураглал +18

Нар хур тэгширсэн хурдан морины уралдаан Яармагийн дэнжийг хотойлгож байхаа больсноос хойш нийслэлчүүд

Эмээлтийн дэнжээр даван Хүй долоон худагийг зорих болжээ. Шандаст хүлгийн хийморь сэргээх уралдаан ийнхүү нутаг сэлгэснээс хойш Хүй долоон худагийн эртнээс аравнайлсан дагшин шүтээн болсон дэнжийг хотын биеэ үнэлэгч хүүхнүүд өрсөлдөн зорих болсон нь нууц биш. Наадмын үеэр газар газрын улаан, шар, хүрэн бор, хар тачъяадсан эрчүүд хээр хонгор, хул шарга, алаг, зээрд морьдтой хуран цуглардаг билээ. Эдэнтэй барьцсан мэт жижиг дунд том гарын бизнесмэнүүд том жижиг жийп, эксел, портероо хүнгэнүүлсээр баярын өдрүүдээр мөнгө хийхээр Хүй долоон худагийг бас л зорьдог. Харин сайн ажиглаад байвал бүдүүн нарийн, гуалиг, ганган, хөгшин залуу янхнууд хүртэл олз омог олохоор Төв цэнгэлдэх хүрээлэнгийн урд талаас Хүй долоон худаг орох автобусанд сууж хөдөлдөг болсныг хууль хяналтынхан төдийлөн мэдэхгүй. Долоон сарын арванд Төв цэнгэлдэх хүрээнг тойрон гунхалзаж явсан “шар” Ундармаа туранхай цавьдар морь унасан залуутай тохирчээ. Цаадах нь ч ганцаараа биш гэдгээ , хэлээд гурвуул Маршалын гүүрний дор групп секс хийх юм болов.

Гачууртаас ганц мориндоо эмээл тохоод сундалж ирсэн ядуу хоёр бэлэг эрхтнээ цогнойлгон дайрахад биеэ үнэлэгч хүүхэн учиргүй ярвайж ирээд “Наад боов моовоо угаахад яадгийн” хэмээн шилбэлзжээ. Аргагүй л цэргээс халагдаж ирээд удаагүй хоёр залуу “Мэдлээ гүйцэтгэе” гэхээс наагуур нүд ирмэхийн зуур гүүрэн дор орж бэлэг эрхтнээ угаах гэвэл Ундармаагийн инээд хүрч “За даа наад ус чинь шалбаагнаас дор байгаа даа. Алий эгчдээ хүрээд ир!” хэмээн командалсан байна. Цүнхнээсээ нойтон сальфетка гаргаж ирээд өнөөх хоёрын наж могойн толгой шиг цогнойсон эрхтэнг шувт татан арчжээ. Ингээд яах ийхийн завдал өгөлгүй цэргээс халагдаж ирсэн хоёр эр “шар” Ундармаа луу секс довтолгоогоо өрнүүлэв. Тэднээс тус бүр 20 мянган төгрөг “саасан” янхан бүсгүй эргээд зогсоол дээрээ ирвэл ёстой аз нь харьсан өдөр байжээ. Өдрийн наранд Төв цэнгэлдэхийг хэдэнтээ тойрч өсгий юугаа холгоод эцэст нь сүүдэр жаахан бараадав. Гэвч түүнийг тоож байгаа эр хүн даанч гарч ирсэнгүй. Долоон сарын 11-ний үд хэвийтэл Ундармаа шал дэмий баахан алхсаны эцэст алжааж ядарсны улмаас таван ширхэг хуушуур, нэг сав “Гоё” ундаа авч гэдсээ дүүргэв. Амттай гэсэн болгоныг амандаа хийх тусам хүүхний түрүүвч улам нимгэрчээ. Яг энэ үед Хүй долоон худагийн дэнж дээр хөдөөний мангуу эрчүүд хүүхэн хайж эхэлдэг гэсэн дам яриаг нэг биеэ үнэлэгчээс олж сонссон байна. Ингээд Ундармаа олон долоон зүйл бодож толгойгоо гашилгалгүй Хүй долоон худаг орох автобусанд ороод суучихав. Замын түгжээнд хоёр цаг сажилсаар арай гэж зорьсон газартаа хүрчээ. Янхан бүсгүйг наадмын зүлэг ногоон дэвжээнд хөл тавихад гэр майхан, машин мотоцикль эгнэн харагдана. Хүн цохиод алчихмаар урт тэнзэн ташуур хүлэг мориныхоо дэл руу унжуулсан ярианы баялаг муутай хоёр залуу “Хөөе хотын хүүхээн. Чи яах гэж яваа юм” гэж цүл пал асуухад нь Ундармаа шулуухан л “Зугаацах гэж явна” гээд хэлж орхисон юмсанж.

Хоёр залуу “Тэгвэл манай майханд очоод зугаацвал яасан юм. Энүүхэнд манай майхан байгаа” хэмээн мар мар инээж ташуураараа заахад хүүхэн “Та нарын өгөх мөнгө л мэднэ дээ” гээд тас намжирдан цаашаа алхжээ. Хоёр залуу араас нь царайчлан дагаж “Мөнгө ч байгаа л даа. Гэхдээ майхандаа орхичихжээ. Бас тарваганы хорхог бий” гэж шивнэхэд Ундармаа “За яахав. Ховрын юм майхнаар чинь дүүрэн байгаа юм биз дээ” гэсээр хөдөөний залуусыг дагаад явжээ. Хүүхнийг хөтлийн хажууд шаасан цагаан майхан дээр явж очиход өөр хоёр залуу дундаа арвын савтай айраг тавьчихсан хуруудаад сууж байлаа. Бараг нүцгэн шахуу хувцасласан хүүхнийг харсан тэдний нүд орой дээрээ гарцгааж мэнд усаа ирэхдээ ээрч мууран “Өө сайхан хүүхэн санаагаараа. Бид нарт яг л хүүхэн дутаад байж суухад хэцүү байсан юм” гэсээр майхныхаа хойморь залан суулгаж дээрээс нь даавуугаар бүтээсэн түмпэн мах татан гаргаж ирээд “За хотын ганган хүүхэн тарваганы боодог зооглогтун!” хэмээн дайлж гарсан байна. Ундармаа өлсөж явсан учраас амттай ангийн махыг гэдсээ бондойтол идчихээд шулуухан л “Дотор халаах юм байхгүй юу. Залуусаа” гэхэд нэг нь ханцуйнаасаа нэг шил архи гулгуулан гаргаж ирээд хундагалж өгөв. Архи сэтгэлийг нь урам зоригоор дүүрэн цэнэглэж өгөх үед Ундармаа “За юугаа хүлээх вэ. Ор дэрний ажилдаа шалавхан орох уу. Эхлээд төлбөрөө хийчих. Та дөрөв дөрвүүлээ бэлгэвчтэй унтах юм байгаа биз дээ. Нэг нь 20 мянгаар бодоод 80 мянгыг тоолоод өгчихвөл би шууд хувцсаа тайллаа” хэмээн урт нүцгэн хөлөө жийж харуулсан байна. Хөдөөний мунаг ‘залуус хоорондоо “Ямар үнэтэй юм бэ” хэмээн шивнэлдэж байснаа найман ширхэг арван мянгатыг сарвайв. Мөнгийг нь авч далд хийчихээд хувцсаа тайлан нүцгэлж дотоожоо шувт татаад доошоо харан бөгсөө тонтойлгоод хэвтээд өгсөн байна. Гэвч хөдөөний ичимхий залуусаас хэн нь ч түрүүлээд түүнд ойртож зүрхэлсэнгүй. Бие биенээсээ ичээд байгаа бололтой. “Чи орох уу. Би дараа нь юу яая. Баагий ах настайгаараа эхлээд цохиоч” гэлцэж байтал гэнэт хөнгөн тэрэгний тоормос дуугарч, чимээ сонсогдон хаалга тасхийн хаагдах нь дуулджээ. Доошоо харан оцойж хэвтсэн Ундармаа эргэн харвал ТАМО-105″ жийпнээс урт нударга унжуулсан хөх торгон дээл, төө хэрийн мөнгөн бүс бүсэлж, ковбой малгай духдуулсан дөч орчим насны малигар шар залуу бууж ирээд хүүхний эр хонины ууц шиг тонтгор өгзгийг амтархан харж зогсов.

Тэгснээ гэнэтхэн сэхээ орсон мэт “Өө хөө манай их гарууд, азарган үрээнүүд шиг ороо нь орсон гүүн дээр харайх гээд яарч байна уу?” хэмээн тас тас хөхрөхөд дөрвөн залуу “Манлай уяач Аагий ахаа бид танд л зориулж авчирсан юм” хэмээн тал засан долдойдсон ажээ. Хөх торгон дээлт тэр эр дуугаа өндөрсгөн “За үг олдож үхэр холдлоо. Та нар хурдан буянаа усалж, ундаал. Бушуул” гэж тушаахад цаадуул нь тэр даруй Ундармаад өгсөн мөнгөө ч нэхэж авалгүй ухасхийн мордоод пижигнэлдэн алга болжээ. Ундармаа ч богино банзлаа яаран өмсөж эхэлсэн байна. Харин мөнөөх хөх торгон дээлт майхандаа орж ирээд “Зүгээр зүгээр надаас битгий ай. Би Баянхонгорын алдарт уяач Раднайн Алтансүх гэгч байна” хэмээн том гараа өгөн өөрийгөө танилцуулах зуураа хүүхний гуя хасыг шүлэнгэтэн таалж, хэлээ гозгонуулаад эхэлсэн байна. Энэ үед Ундармаагийн толгойд “Хотын янхан хүүхэн үзээгүй энэ хөдөөний маанагийг нүцгэртэл нь сэгсэрчихээд бултъя” гэсэн бодол орж ирсэн нь ойлгомжтой. Аймгийн алдарт уяач Р.Алтансүх өмнөө холбилзон дотоожоо тайлах хүүхнийг хармагцаа илт саймшран хөх дэлэнг нь гараараа таалах гэвэл Ундармаа “Би бол нэлээд дээд зэрэглэлийн цэнгэлийн манлайг эдлүүлэгч хүүхэн шүү. Та эхлээд мөнгөө дансаар биш бэлнээр өгсөн нь дээр байх аа” гэв. “Би ч гэсэн цэнгэлийн манлай уяач Алтансүх” хэмээн маасайтал инээн өврөө уудлан түнтийсэн том түрийвч гаргаж ирээд “Хэдийг авах юм. Би өнөөдөр чамтай жаргамаар байна. Нэг хоног жаргал эдлүүлэхэд хэд бэ. Бушуухан хэлээч” хэмээн амьсгаадан өгүүлэхэд Ундармаа “Баярын өдрийн хямдрал зарлаад, цагийн 50 000, хоногийн 200 000 дээр нь бонустай” хэмээн жуумалзжээ. Шууд том түрүүвчнээсээ 20 мянгатын дэвсгэрт арвыг суга татан гаргаж өгөөд “Одоохондоо энийг авч бай. Би ахиад мөнгө нэмж өгнө” гэсээр шууд л эзэмдэхээр дайрах үед толгойд нь нэг адын бодол гялсхийсэн байна. Тэрээр “Та жийпээ асаачих. Хоёулаа улс амьтны хөлөөс жаахан зайдуу гарч байгаад тухтайхан загас наадуулъя. Тэгэх үү л дээ” хэмээн хошуугаа цорвойлгон эрх гүнж аятай элдэвлэжээ.

Аймгийн манлай уяач тэр даруй майхныхаа амыг зөрүүлэн уяж -орхиод жийпээ хүржигнүүлэн асаасан байна. Ингээд олны хөлөөс нэлээд зайдуу очсоныхоо дараа Алтансүх жийпнийхээ суудлын хажуугийн хайрцагнаас нэг шил виски гаргаж ирээд хоёр аяганд хувааж “За сайхан танилцаж, сайхан загас наадуулахын төлөө” гэхэд Ундармаа араас нь усаар ч даруулалгүй шуудхан татаж орхижээ. Ингээд хоёулаа хувцсаа тайчин жийпний арын суудал дээр нүгэлт ажлаа хийж эхлэв. Харахад жижигхэн биетэй боловч алдарт уяач маань жигтэйхан мунаг тачаангуй нэгэн эр байлаа. Тэрбээр Ундармаагийн хоёр хөлийг жийпнийхээ таазанд тулган зурагтын антен шиг гозойлгож байгаад бараг бүтэн цагийн турш тасралтгүй балбасныхаа дараа ахиад доош нь харуулан оцойлгож байгаад араас нь эрхтнээ хүчлэн бүлж гарсан байгаа юм. Ийнхүү бүлж байх зуураа “Ямар байна. Сайхан байна уу. Миний чалх янзтай байгаа биз, гоё цохиж чадаж байна уу?” гэхчилэн садар үгийг амнаасаа цувуулж байжээ. Тэгснээ гэнэт л юу болоов гэсэн аятай “Миний хайраа. Чи надтай хамт нэг гэрт ороод амьдрах юм уу. Тэгвэл чамайг аймгийн мисс болгосон ч элбэг чадна” хэмээн зогсолтгүй амандаа үглэж чихнийх нь чийр болсон ажээ. Тийнхүү хойноос нь хориод минут хүчтэй бүлээд огтхон ч дур тавих шинжгүй болохоор нь Ундармаа “Хүлээж бай, жаахан амаръя” хэмээн гуйж байж сая нэг юм зогсоожээ. Ундармаа цэх суух гэхээр умдагных нь хоёр уруул дарвайтал хөөгөөд чимчигнэн өвдеж байсан тул жаахан хажуулдан суусан гээд бод.

Ахин вискинээсээ хундагалах үед сумын алдарт уяач  “Би морь хараад орхиё” хэмээн машинаасаа буусан байна. Яг тэр үед хэрэг болж мэднэ хэмээн халаасалж явдаг “Амминизм” гэдэг хурц солиорсон хүнд өгч нам унтуулдаг эмийг халааснаасаа гаргаж ирээд аймгийн алдарт уяачийн хундагатай виски рүү эвтэйхэн үйж орхижээ. Алтансүхийг орж ирэнгуүт нь Ундармаа шулуухан хундага тулгаж тэр дор нь хөнтрүүлж дөнгөв. Дараа нь ойр зуурын юм асууж цаг нөхцөөн эмийнхээ үйлчлэхийг хүлээх гэсэн боловч алдарт уяач ухаан зулаггүй шунахайрч дайраад болохоо болив. Иймээс Ундармаа “Би ч гэсэн морь хармаар байна” хэмээн жийпнээс мь буужээ. Тэрбээр бутны цаана орж суугаад зориуд удаж байгаад бараг арваад минут өнгөрсний дараа жийп лүү дөхөж ирвэл уяач Алтансүх аль хэдийинээ хэлээ унжуулаад хурхиран унтаж байв.

Хүүхэн тэр даруй мэргэжсэн ажилдаа орж сумын алдарт уяачийн хоёр сая төгрөг түнтийтэл чихсэн түрийвчийг цүнхлэн, мөнгөн бүс, шүрэн толгойтой, халтар манан хөөрөг, 32 угалзтай монгол гутал, дээлийнх нь тэмээний хорголын чинээ мөнгөн товчийг түүж аваад хуүдийлсэн байна. Гурван жил биеэ үнэлэхдээ ийм “сэгсрээ” хийж үзээгүй хүүхэн амандаа дуу аялан 6;2-ын даваагаар зам уруудан алхаж явтал хажууханд нь хуучин муу “ЕVRO” аксент тоормоз гишгэн зогсов гэнэ. Жолооч нь түүнийг илт сонирхсон байртай “Ийм сайхан хүүхэн наадмын өдөр хаа хурэх нь вэ?” гэвэл Ундармаа өмнөөс нь аальгүйтэж “Та Улиастай хүргээд өгвөл баярлах байна” гэөд машинд нь суужээ. Тавь орчим насны жолооч хажуудаа нэл заар үнэртүүлэн орж суусан Ундармаагийн гуяыг илбээд “Төлбөрөө яаж хийх юм?” юм гэвэл хүүхэн “Яахыг та өөрөө мэд” хэмээн богино банзлаа сөхөн хөлөө алцайлгаад ягаан дотоожоо бараг л гаргасан байна. Харин энэ үед манлай уяач Алтансүх хүржигнэтэл хурхираар л…

Тэмдэглэсэн Ц.Батбаатар

ЭХ СУРВАЛЖ: ХОРИОТОЙ БҮС СОНИН